Καθώς τελείωνε την ομιλία της, το τηλέφωνό της χτύπησε απότομα στο πόδι της. Η Σαμάνθα το έβγαλε από την τσέπη της, περιμένοντας άλλο ένα κενό μήνυμα, άλλο ένα νεκρό στοιχείο. Αλλά δεν ήταν. Ένα νέο σχόλιο είχε εμφανιστεί κάτω από την ανάρτησή της στο Facebook – κάποιος είχε βρει κάτι. Φτερά αετού. Πολλά από αυτά. Κοντά στον εγκαταλελειμμένο οπωρώνα.
Η αναπνοή της κόπηκε. Άνοιξε τη φωτογραφία. Τεράστια, ολόλευκα και καφετιά φτερά σκόρπιζαν το γρασίδι σε κουρελιασμένους κύκλους, ξεκάθαρα πάνω στο χώμα. Ο οπωρώνας… στην άκρη της πόλης. Ο σφυγμός της πήδηξε οδυνηρά. Γύρισε στον Άλεξ, με τη φωνή της να σπάει από ξαφνική, τρεμάμενη ελπίδα: “Νομίζω ότι έχουμε ένα στοιχείο”