“Εκεί!” Φώναξε η Σαμάνθα δείχνοντας. Η ομάδα έτρεξε προς το μέρος της, σκύβοντας το λαιμό τους προς τα πάνω. Το υπόστεγο βογκούσε κάτω από το βάρος της φωλιάς, αλλά κρατούσε γερά. Τα μάτια της Άλεξ άνοιξαν. Χωρίς δισταγμό, αυτός και οι άλλοι δύο έτρεξαν προς την πλευρά του υπόστεγου, ψάχνοντας για κάτι να σκαρφαλώσουν.
Μια παλιά, ξεπερασμένη σκάλα ακουμπούσε ξεχασμένη στον μακρινό τοίχο. Ο Άλεξ την άρπαξε, δοκίμασε τη δύναμή της και τη μετέφερε πίσω. Τη στήριξαν προσεκτικά στο πλάι του υπόστεγου, ρυθμίζοντας τη γωνία. Η Σαμάνθα μετά βίας τόλμησε να αναπνεύσει καθώς ο Άλεξ την σταθεροποιούσε και έγνεψε σε έναν από τους νεότερους άνδρες να ανέβει.