Τότε, χωρίς προειδοποίηση, ένα οξύ, διαπεραστικό ουρλιαχτό διέσχισε τον αέρα. Η Σαμάνθα τινάχτηκε όρθια, ρίχνοντας τον καφέ στον καρπό της, καθώς η καρδιά της χτυπούσε στα πλευρά της. Τα παράθυρα πάνω και κάτω από το δρόμο άνοιξαν, οι γείτονες έσκυψαν τα κεφάλια τους και έψαχναν να βρουν την πηγή του ξαφνικού, τρανταχτού ήχου.
Πάνω από τις στέγες, ένας αετός έκανε κύκλους – τα φτερά του χάραζαν τεράστιες σκιές στις αυλές. Σε μια στιγμή που δεν έπαιρνε ανάσα, βούτηξε, με τα νύχια του να κόβουν προς τα κάτω. Η Σαμάνθα μόλις πρόλαβε να σηκωθεί από την καρέκλα της πριν το δει – ο Τζούνιπερ σηκώθηκε από το έδαφος, μια μικρή λευκή θολούρα που εξαφανίστηκε στον φλεγόμενο ουρανό.