Η Σαμάνθα σκόνταψε προς τα πίσω, με το ένα χέρι να σφίγγει το στήθος της σαν να μπορούσε να αγκιστρωθεί σωματικά απέναντι σε αυτό που είχε δει. Πριν από δευτερόλεπτα, η Τζούνιπερ κυνηγούσε πεταλούδες στο γρασίδι. Τώρα, εξαφανιζόταν στον ουρανό, γλιστρώντας από τη ζωή της σαν ένα κακό όνειρο από το οποίο δεν μπορούσε να ξυπνήσει.
“Τι συμβαίνει;” ψιθύρισε κάποιος. Ένας άλλος γείτονας απλώς κούνησε το κεφάλι του, χωρίς να μπορεί να απαντήσει. Ήταν μέρα μεσημέρι, ένας ήσυχος δρόμος στα προάστια – κι όμως ήταν εδώ, μάρτυρες σε κάτι τόσο πρωτόγονο, τόσο βίαιο, που δεν φαινόταν αληθινό. Αετοί άρπαζαν λαγούς, ίσως και σκίουρους. Αλλά μια γάτα Από την αυλή κάποιου