Η μητέρα ελέφαντας έβγαλε άλλο ένα χαμηλό ρουθούνισμα, με τα σκούρα μάτια της να ψάχνουν το πρόσωπο του Πολ. Τα δάκρυα τσίμπησαν στις γωνίες των ματιών του. “Σε παρακαλώ”, ψιθύρισε, βάζοντας ένα χέρι στο μπράτσο της. “Εμπιστέψου με. Θα γυρίσω πίσω. Δεν θα σε αφήσω να τα βγάλεις πέρα μόνη σου, το υπόσχομαι”
Φάνηκε να διστάζει, η βαριά αναπνοή της σταθεροποιήθηκε καθώς τελικά έστρεψε το βλέμμα της μακριά. Ο Πολ σηκώθηκε όρθιος, με τα πόδια του να τρέμουν. “Θα γυρίσω πίσω”, είπε ξανά, πιο σταθερά αυτή τη φορά, σαν να διαβεβαίωνε τον εαυτό του. Σκούπισε γρήγορα τα μάτια του, ατσαλώνοντας την αποφασιστικότητά του.