Οι ελέφαντες των τροπικών δασών δεν γίνονταν τόσο μεγάλοι, οπότε η τεράστια προεξέχουσα κοιλιά της φαινόταν να μπερδεύει τον Πολ. Ως φωτογράφος άγριας ζωής, είχε δει μυριάδες θεάματα και πίστευε ότι τα είχε ζήσει όλα. Αλλά αυτή η κατάσταση ήταν διαφορετική – τόσο απροσδόκητη, τόσο αφύσικη – που τον άφησε βαθιά συγκλονισμένο.
Η αδρεναλίνη του Πολ ανέβηκε στα ύψη, δεν ήθελε να βιαστεί σε περίπτωση που ο ελέφαντας ήταν απλώς έγκυος και ένας ελέφαντας ταύρος που βρισκόταν κοντά τον έβλεπε ως πιθανή απειλή. Αλλά κάτι στα μάτια της του έλεγε ότι δεν ήταν τόσο απλό. Κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά, και με κάποιο τρόπο είχε επιλέξει εκείνον ως την τελευταία της ελπίδα.