Ο Τζάρεντ τη συνάντησε στην πύλη, με τα μάτια ορθάνοιχτα. “Ορκίζομαι ότι δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο”, μουρμούρισε και τη συνόδευσε με μισό τζόκινγκ προς το χώρο των ελεφάντων. “Ξεκίνησε γύρω στις τέσσερις. Στην αρχή απλά περπατούσε. Μετά άρχισαν να σέρνουν πράγματα”
“Να σέρνουν τι;” Απαίτησε η Μαρία. “Θα δεις.” Θα το έβλεπε. Και δεν ήταν έτοιμη γι’ αυτό. Τη στιγμή που γύρισε τη γωνία προς το κατάστρωμα θέασης, η ανάσα της κόπηκε. Οι ελέφαντες είχαν οχυρώσει ένα ολόκληρο τμήμα του περιβόλου τους. Δεν είχαν πετάξει μόνο συντρίμμια.