Μέσα στον περίβολο, το κοπάδι στεκόταν ώμο με ώμο, με τα σώματα σφιγμένα, σαλπίζοντας ανήσυχα κάθε φορά που κάποιο μέλος του προσωπικού πλησίαζε πολύ κοντά στην οχυρωμένη περιοχή. Καμία επιθετικότητα μεταξύ τους. Ούτε ακανόνιστο ποδοπάτημα.
Αυτό ήταν άμυνα. Μια γραμμή φύλαξης. Η Λίλα στάθηκε άκαμπτη, φυλάσσοντας το οδόφραγμα σαν φρουρός. Τα αυτιά της μετατοπίστηκαν προς τη γωνία, τα ρουθούνια της άνοιξαν, σαν να ήταν σε εγρήγορση για κάτι που κανένας άνθρωπος δεν μπορούσε να ανιχνεύσει. Το στομάχι της Μαρίας σφίχτηκε. “Δεν το έχουν ξανακάνει ποτέ αυτό;” ρώτησε.