Η Μαρία έκανε ένα ακόμη αργό βήμα, και η Λίλα σήκωσε ξαφνικά το κεφάλι της ψηλά, με τα αυτιά της να ανοίγουν διάπλατα, τον κορμό της να κυρτώνει προς τα πάνω σε μια έντονη, επιβλητική επίδειξη. Ένας βαθύς, κυλιόμενος βόμβος δονήθηκε στο στήθος της, το είδος που σήμαινε στάση. Το είδος που σήμαινε “μην κάνεις άλλο βήμα”. Η Μαρία πάγωσε.
Η Λίλα έκανε ένα μόνο, συνειδητό βήμα προς τα εμπρός, τοποθετώντας τον εαυτό της ακριβώς ανάμεσα στη Μαρία και την οχυρωμένη γωνία. Ο κορμός της κατέβηκε, σαρώνοντας το έδαφος σε ένα σκληρό, προειδοποιητικό τόξο. Δεν ήταν κούνημα. Όχι απειλή επίθεσης. Μια γραμμή στην άμμο. “Σε ακούω”, ψιθύρισε η Μαρία, σηκώνοντας ελαφρά και τα δύο χέρια και κάνοντας ένα βήμα πίσω.