Κάτι συνέβαινε κάτω από τον ζωολογικό κήπο. Οι ελέφαντες το ένιωθαν. Και ό,τι κι αν ήταν… γινόταν όλο και χειρότερο. Μέχρι το μεσημέρι, ο ζωολογικός κήπος είχε κλείσει αθόρυβα για τους επισκέπτες. Το προσωπικό συγκεντρώθηκε πίσω από προσωρινά φράγματα, ψιθυρίζοντας ανήσυχα καθώς μια σειρά από φορτηγά κοινής ωφέλειας κυλούσαν στο χώρο εξυπηρέτησης, λευκά φορτηγά με σύμβολα κινδύνου, από αυτά που χρησιμοποιούσαν τα συνεργεία συντήρησης.
Η άφιξή τους δεν φώναζε καταστροφή, αλλά σίγουρα δεν ήταν ρουτίνα. Η Μαρία συνάντησε την ομάδα μηχανικών στην πύλη, με τους σφυγμούς της να είναι ακόμα καυτοί από το χάος του πρωινού. “Είστε το πλήρωμα που κάλεσαν;” ρώτησε.