Έκανε μια παύση, παρατηρώντας το κοπάδι να εγκαθίσταται σε έναν ήπιο κύκλο ανάπαυσης. “Θα πρέπει να είστε περήφανοι γι’ αυτά”, πρόσθεσε ο Ναβάρο. “Έσωσαν ανθρώπους σήμερα. Πολλούς από αυτούς” Η Μαρία έγνεψε αργά, με τη συγκίνηση να σφίγγει το λαιμό της. “Δεν θα τους αμφισβητήσω ποτέ ξανά”
Το φως του ήλιου έσπασε μέσα από τα σύννεφα, λούζοντας τον περίβολο με ζεστό χρυσό χρώμα. Οι ελέφαντες χαλάρωσαν εντελώς – τα αυτιά χαλαρά, τα σώματα ήρεμα, γουργουρίζοντας απαλά ο ένας στον άλλο. Δεν φοβόντουσαν. Δεν προειδοποιούσαν. Σε ειρήνη. Και καθώς η Μαρία τους παρακολουθούσε, μια σιωπηλή συνειδητοποίηση ρίζωσε βαθιά: