Ο Τομ πέρασε άγρυπνες νύχτες σχεδιάζοντας χάρτες, εντοπίζοντας τις κινήσεις της Σαχάρα σαν αστερισμούς. Το σχέδιό του έγινε εμμονή του: να την οδηγήσει πίσω με τη μυρωδιά, τη φωνή και τη μνήμη. Η κουβέρτα της Νάιλα θα τοποθετούνταν στην πτέρυγα των κτηνιάτρων, η πύλη θα έμενε ανοιχτή και ο ίδιος ο Τομ θα στεκόταν ως φάρος. Ελπίζει ότι δεν θα χρειαζόταν τουφέκια.
Η αστυνομία χλεύασε στην αρχή. “Ένα λάθος βήμα και θα σκοτώσει κάποιον” Ο Τομ αντέδρασε, με τη φωνή του να σπάει. “Δεν θα επιτεθεί – ψάχνει. Μπορώ να τη φέρω σπίτι” Κόντρα στην αντίσταση, κέρδισε μια εύθραυστη συμφωνία: ένας διάδρομος σφραγισμένος από οχήματα, το πλήθος απωθημένο, τα βελάκια ηρεμιστικού κρατήθηκαν έτοιμα μόνο ως έσχατη λύση.