Η παρ’ ολίγον σύλληψη ενέτεινε την υστερία. Κάποιοι κάτοικοι εγκατέλειψαν την πόλη, πεπεισμένοι ότι η καταστροφή ήταν αναπόφευκτη. Άλλοι πλησίασαν, αποφασισμένοι να παρακολουθήσουν το δράμα που εκτυλισσόταν. Πλήθη συγκεντρώθηκαν στα οδοφράγματα, με τα smartphones έτοιμα. Η Σαχάρα έγινε η απρόθυμη σταρ του Όκριτζ, κάθε της βήμα μεταδιδόταν, αναλύονταν, έκανε αίσθηση. Το θέατρο της ανθρωπότητας έσφιξε γύρω της.
Την καθορισμένη ημέρα της απόπειρας σύλληψης, το Όκριτζ σιώπησε. Οι προβολείς πλαισίωναν τη στενή διαδρομή, οι ασύρματοι της αστυνομίας σφύριζαν και οι κάμερες σφύριζαν στα οδοφράγματα. Ο Τομ βγήκε στο ανοιχτό, με την καρδιά του να χτυπάει δυνατά, κρατώντας το ύφασμα που μετέφερε το άρωμα της Νάιλα. Φώναξε απαλά, με έναν ήχο που μόλις και μετά βίας ακουγόταν. Η Σαχάρα εμφανίστηκε ύστερα από κάτι που έμοιαζε με αιώνες, με τα πλευρά της να φαίνονται, με τα μάτια της καρφωμένα.