Οι προβολείς φώτισαν την περίμετρο του ζωολογικού κήπου, καθώς αστυνομικοί, δημοσιογράφοι και περίεργοι θεατές πίεζαν στα οδοφράγματα. Οι φήμες εξαπλώθηκαν γρήγορα ότι η Σαχάρα είχε εντοπιστεί μόλις λίγα τετράγωνα μακριά. Ελεύθεροι σκοπευτές σκαρφάλωσαν σε στέγες, ομάδες ηρεμιστικών πλαισίωναν τις εισόδους. Ο αέρας πύκνωσε από την προσμονή. Όλοι περίμεναν, με τα τηλέφωνα σηκωμένα. Η πόλη κρατούσε την αναπνοή της.
Η Σαχάρα γλιστρούσε μέσα στις σκιές, με τα πόδια της να πονάνε και τον ώμο της να καίγεται εκεί που την είχε γρατζουνίσει το βέλος. Σταμάτησε για να αναπνεύσει, με τα ρουθούνια να συσπώνται σε μια αμυδρή, οικεία μυρωδιά. Τα μάτια της στένεψαν, οι μύες σφίγγονταν. Ήταν κοντά. Πιο κοντά από ποτέ. Η μυρωδιά της Νάιλα ήταν δυνατή. Πίεσε προς τα εμπρός.