Η αντιπαράθεση έσπασε όταν η κραυγή της Νάιλα ακούστηκε ξανά, αχνή αλλά ανυποχώρητη. Η Σαχάρα στράφηκε πλήρως προς την πτέρυγα των κτηνιάτρων, αγνοώντας τουφέκια, κάμερες και φόβο. Το πλήθος κράτησε την αναπνοή του. Επιτέλους, ο αρχηγός κατέβασε το χέρι του. “Σταθείτε κάτω”, μουρμούρισε. Τα όπλα ταλαντεύτηκαν, η δυσπιστία κυμάτισε. Ενάντια σε κάθε διαταγή, το έλεος κράτησε.
Οι φύλακες άνοιξαν την πύλη της ιατρικής πτέρυγας, με τις καρδιές τους να χτυπούν δυνατά. Η Σαχάρα γλίστρησε μέσα, κουτσαίνοντας, με τα μάτια κλειδωμένα μπροστά. Μέσα, η Νάιλα κουνιόταν αδύναμη, με τα αυτιά της να συσπώνται. Τα μάτια των αδελφών συναντήθηκαν, και η Σαχάρα βογκούσε ξανά -μαλακά, τρεμάμενη. Η Νάιλα απάντησε, η πιο αμυδρή ηχώ ζωής. Η επανασύνδεση σίγησε το Όκριτζ πιο βαθιά απ’ ό,τι θα μπορούσαν ποτέ τα τουφέκια.