Ο Τομ καθόταν στο διαμέρισμά του, σκανάροντας αποσπάσματα ειδήσεων. Τα μάτια του έμειναν σε κάθε κουνημένο βίντεο. Παρατήρησε κάτι που οι περισσότεροι δεν είχαν προσέξει: Η Σαχάρα πάντα σταματούσε κοντά σε ήχους από μακριά – σειρήνες ασθενοφόρων, αμυδρές κλήσεις και χαμηλούς βρυχηθμούς που μεταφέρονταν από τον άνεμο. Θυμήθηκε τη Νάιλα, την άρρωστη αδελφή της, από την οποία η Σαχάρα ήταν αχώριστη. “Δεν θα ξεφύγει”, ψιθύρισε.
Η αποκάλυψη τον έκαψε. Η Νάιλα είχε αποχωριστεί μήνες νωρίτερα για θεραπεία στην κτηνιατρική πτέρυγα, πολύ αδύναμη για δημόσια θέα. Το κλουβί της Σαχάρα βρισκόταν απέναντι από αυτή την πτέρυγα. Κάθε μέρα, έβλεπαν ο ένας τον άλλον πέρα από τον φράχτη. Το στομάχι του Τομ στράβωσε. “Δεν είναι επικίνδυνη”, ψιθύρισε. “Είναι απελπισμένη”