Η Κιάρα πέρασε το πρωί προετοιμάζοντας την επιχείρηση, με τα νεύρα της να χαλάνε καθώς η πραγματικότητα της κατάστασης έμπαινε στο μυαλό της. Μετά την τελική ενημέρωση με τους αξιωματικούς, πήρε το τηλέφωνό της και πληκτρολόγησε ένα μήνυμα στον Ίθαν. “Γεια σου, έχει περάσει καιρός. Έχεις όρεξη να τα πούμε για ένα ποτό;” Πάτησε αποστολή και κράτησε την αναπνοή της.
Το τηλέφωνό της χτύπησε σχεδόν αμέσως. “Κιάρα! Σε σκεφτόμουν. Θα ήθελα πολύ να τα πούμε. Πότε και πού;” Η ανυπομονησία του ξεπηδούσε από την οθόνη, κάνοντας το στομάχι της να ανατριχιάζει. Ακόμη και μέσα από το κείμενο, μπορούσε να αισθανθεί την αισιοδοξία του, την προσμονή του για την επανασύνδεσή τους. Απάντησε ήρεμα, προτείνοντας το παλιό τους μπαρ -ένα μέρος που ήξερε ότι θα μπορούσε να μειώσει την επιφυλακτικότητά του.