Καθώς τα λεπτά περνούσαν, η ένταση στο μπαρ γινόταν αισθητή για όλους όσοι γνώριζαν. Η Κιάρα είδε τελικά το άνοιγμά της όταν ο Ίθαν ανέφερε την προτίμησή του για τους μοναδικούς θησαυρούς. “Μιλώντας για θησαυρούς”, ξεκίνησε αδιάφορα, “πάντα αναρωτιόμουν – πού βρήκες το σμαραγδένιο δαχτυλίδι που μου έδωσες Ήταν τόσο όμορφο, που δεν έμοιαζε με τίποτα από όσα έχω δει ποτέ”
Ο Ίθαν γέλασε νευρικά στην ερώτηση της Κιάρα, ενώ τα δάχτυλά του έπαιζαν με την άκρη του ποτηριού του. “Α, αυτό το δαχτυλίδι;” είπε, αποφεύγοντας για μια στιγμή το βλέμμα της. “Ήταν… ένα μοναδικό κομμάτι, έτσι δεν είναι Ας πούμε απλώς ότι πάντα είχα το χάρισμα να βρίσκω θησαυρούς σε απροσδόκητα μέρη”