Έτσι, τις επόμενες εβδομάδες, ο Μπιλ επισκεπτόταν το λυκόπουλο κάθε μέρα. Με ανακούφιση έβλεπε τη δύναμη και το πνεύμα του να επιστρέφουν, καθώς αυτό ανάρρωνε από τα τραύματά του υπό τη φροντίδα της ομάδας εξυπηρέτησης ζώων.
Κατά τη διάρκεια των επισκέψεών του, του έκανε εντύπωση το πώς τα μάτια του λυκόπουλου φωτίζονταν όταν έμπαινε στο δωμάτιο, ενώ η ουρά του κουνιόταν ενθουσιασμένη. Ήταν ξεκάθαρο ότι ο απίθανος δεσμός που είχε δημιουργηθεί με τη Ντέιζι επεκτεινόταν και σε εκείνον.