Ο ήλιος έδυε, ρίχνοντας πορτοκαλί σκιές στα χωράφια. “Τι είπε ο Ρικ;” “Ότι ο νόμος δεν πρόκειται να βοηθήσει, εκτός αν μπορείς πραγματικά να το αντέξεις οικονομικά” Δεν απάντησε. Ο μόνος ήχος ήταν το μακρινό βουητό της κυκλοφορίας και ένας κοκκινολαίμης που πηδούσε πάνω από το κάγκελο της βεράντας.
Το επόμενο Σαββατοκύριακο, δεν ήταν μόνο μερικά αυτοκίνητα – ήταν πλήθος. Ο Ιλάι στεκόταν στην άκρη του χωραφιού, παρατηρώντας αυτό που έμοιαζε με αυτοσχέδιο πάρκινγκ υπερχείλισης. Τουλάχιστον είκοσι αυτοκίνητα, τα περισσότερα από αυτά με τα λάστιχα βυθισμένα στη λάσπη, με τις μύτες τους να δείχνουν προς το σούπερ μάρκετ σαν πιστά σκυλιά που περιμένουν τους ιδιοκτήτες τους.