Δούλεψε μεθοδικά, σμιλεύοντας το έδαφος γύρω από κάθε αυτοκίνητο σαν φούρναρης που γαρνίρει ένα κέικ, προσέχοντας να μην καταστρέψει τίποτα, αλλά αρκετά σταθερά για να διασφαλίσει ότι κανείς δεν θα μπορούσε να φύγει χωρίς σοβαρή προσπάθεια -ή ακόμα καλύτερα, χωρίς γερανό.
Μέχρι τη στιγμή που κόπηκε και το τελευταίο αυλάκι, το χωράφι έμοιαζε με παγίδα με μπαλώματα. Τα αυτοκίνητα κάθονταν αμήχανα στη μέση του, όλα εγκλωβισμένα από χώμα, το καθένα περιτριγυρισμένο από χαλαρό, ασταθές χώμα, πολύ βαθύ για να μπορέσει ένα σεντάν ή ένα SUV να περάσει χωρίς να κολλήσει.