Πλησίασε αργά, ρίχνοντας μια ματιά στο χωράφι και μετά στη γυναίκα, η οποία εξακολουθούσε να φωνάζει στο τηλέφωνό της δίπλα στο ακινητοποιημένο SUV της. “Καλημέρα, Ιλάι”, είπε η Κλερ. “Καλημέρα, Κλερ” “Μπορείς να μου πεις τι συμβαίνει εδώ;”
Ο Ιλάι άφησε κάτω τη σακούλα με τους σπόρους και ακούμπησε στο τρακτέρ. “Οργώνω το χωράφι μου”, είπε. “Όπως κάθε άνοιξη. Είναι στο ημερολόγιο από τον Ιανουάριο” Η Κλερ σήκωσε ένα φρύδι. “Και τα αυτοκίνητα;” “Λοιπόν”, είπε ο Ιλάι, ξύνοντας το πηγούνι του, “ήταν ήδη παρκαρισμένα εκεί όταν βγήκα”