Οδήγησε στο σπίτι του μέσα σε ψιλόβροχο, με τους υαλοκαθαριστήρες του παρμπρίζ να χτυπούν σαν μετρονόμος. Από παρόρμηση, αγόρασε ένα κουτί με τάρτες λεμονιού που αγαπούσε η Κλερ. Όταν της τις παρέδωσε, εκείνη σήκωσε το φρύδι, υποψιασμένη για την υπερβολή, πριν τον φιλήσει στο μάγουλο. Έφαγαν μαζί, με τη ζάχαρη άχνη να πασπαλίζει τα δάχτυλά τους.
Εκείνο το βράδυ, η Κλερ έπαιζε ήσυχα πιάνο, με κάθε νότα να πέφτει σαν βροχή στο φόντο των βραδινών ειδήσεων. Ο Ντάνιελ δίπλωνε τα ρούχα εκεί κοντά, ενώνοντας τις κάλτσες με εκπληκτική ικανοποίηση. Παρακολούθησε τα χέρια της να κινούνται πάνω στα πλήκτρα, σκέφτηκε τα αγόρια που κοιμόντουσαν επάνω και ψιθύρισε, σχεδόν αμήχανα από τη δική του τρυφερότητα: “Υποσχέσου μου το για πάντα”