Ο Κέβιν μπήκε διστακτικά μέσα και η κυρία Γκαρσία τον τράβηξε αμέσως σε μια σφιχτή αγκαλιά. Κρατήθηκαν ο ένας από τον άλλο για μια μεγάλη στιγμή, κλαίγοντας και οι δύο δάκρυα χαράς. Ο Κέβιν γαντζώθηκε πάνω της, θάβοντας το πρόσωπό του στον ώμο της. Η συναισθηματική επανένωση έφερε δάκρυα στα μάτια της Νάταλι. Κατά τη διάρκεια του δείπνου, η κυρία Γκαρσία μοιράστηκε ιστορίες για τον Ουίνστον και λεπτομέρειες για τα πρώτα παιδικά χρόνια του Κέβιν πριν από την υιοθεσία.
Ο Κέβιν άκουγε με προσοχή, θαυμάζοντας τους παράξενους τρόπους με τους οποίους έμοιαζε με τον Γουίνστον. Έμεινε έκπληκτος που βρήκε κομμάτια του εαυτού του σε αυτές τις οικογενειακές ιστορίες. Η Νάταλι μπορούσε να δει την αίσθηση του Κέβιν ότι ο Κέβιν ανήκε όλο και περισσότερο. Αυτή η επανένωση γιάτρεψε μια πληγή στις καρδιές όλων τους.