Το δωμάτιο σιώπησε για μια στιγμή, πριν αρχίσουν οι ειρωνείες. Ένας άντρας έγειρε προς τα πίσω και ρουθούνισε. “Προγραμματισμένο Νομίζετε ότι η θάλασσα κρατάει ρολόι στην τσέπη της;” Ένας άλλος γέλασε. “Τώρα γράφει παραμύθια για τον ύπνο σε ένα βιβλίο. Πρόσεχε, Έρικ, το τέρας μπορεί να το διαβάσει και να έρθει να χτυπήσει”
Ακόμη και η Μάρτα κούνησε το κεφάλι της. “Νομίζεις ότι μπορείς να δαμάσεις το φόβο με μουτζούρες Δεν έχει σημασία πώς το ντύνεις. Η θάλασσα παίρνει όποιον θέλει, όποτε θέλει” Αλλά ο Έρικ δεν δίστασε. Χτύπησε το σημειωματάριο με ένα σκληρό δάχτυλο. “Αν έρχεται έτσι κάθε φορά, τότε απόψε θα το δείτε και μόνοι σας.