Τότε ήρθε ο ήχος. Χαμηλός στην αρχή, μια δονήσιμη δόνηση που περνούσε μέσα από την άμμο στα παπούτσια τους και αυξανόταν μέχρι που έμοιαζε να ταρακουνάει τον αέρα. Το πλήθος πάγωσε, τα κεφάλια γύρισαν προς το νερό. Ένας σεισμός διέσχισε τον κόλπο, και μετά η επιφάνεια φούσκωσε.
Ανέβηκε αργά και σκόπιμα, απλώνοντας την πλατιά, όλο και ψηλότερα, μέχρι που έμοιαζε με την πλάτη κάποιου τεράστιου θηρίου. Μαύρη, γυαλιστερή, που έπιανε τις τελευταίες ριπές του φωτός της ημέρας σε έντονες λάμψεις κατά μήκος των κορυφογραμμών της. Το πλήθος έσκισε με αναστεναγμούς. Μητέρες έσφιγγαν τα παιδιά στη φούστα τους. Ένας άντρας έβρισε κάτω από την αναπνοή του.