Και τότε, στο αμυδρό φως του υπογείου, ο Τάνερ τον είδε – έναν άντρα, καταβεβλημένο και ατημέλητο, να στέκεται κοντά σε ένα κακοποιημένο ραδιόφωνο. Τα ρούχα του άντρα ήταν βρώμικα, φθαρμένα από την πολυετή χρήση, και το πρόσωπό του ήταν καλυμμένο από μια πυκνή, ατίθαση γενειάδα.
Τα μάτια του ήταν ορθάνοιχτα από το σοκ, το δέρμα του χλωμό και λιπόσαρκο σαν να είχε χρόνια να δει φως του ήλιου. Για μια στιγμή, οι δυο τους απλώς κοιτάζονταν μεταξύ τους, χωρίς κανείς τους να μπορεί να επεξεργαστεί την πραγματικότητα της κατάστασης.