Ο Τάνερ άκουσε με προσοχή καθώς ο Ικαλούκ συνέχισε: “Υποτίθεται ότι θα επιστρέφαμε στην πατρίδα μας μετά από ένα χρόνο, αλλά το πλοίο δεν ήρθε ποτέ. Στην αρχή, νομίζαμε ότι απλώς καθυστέρησε. Αλλά οι μέρες έγιναν εβδομάδες και μετά μήνες. Οι επιστήμονες δεν ήταν προετοιμασμένοι για αυτό που ακολούθησε”
“Οι μερίδες φαγητού και οι ιατρικές προμήθειες άρχισαν να εξαντλούνται και σύντομα υπέκυψαν στις ασθένειες και τις δύσκολες καιρικές συνθήκες” Ο Iqaluk σκούπισε τα δάκρυά του. “Βρίσκομαι εδώ σχεδόν ένα χρόνο τώρα. Ζούσα με ό,τι έβρισκα, ψάχνοντας ό,τι είχε απομείνει”