Η Έβελιν προχώρησε μπροστά, σκύβοντας δίπλα του. Οι αρκούδες παρέμειναν ακίνητες πίσω της, χωρίς να παρεμβαίνουν, αλλά παρακολουθώντας προσεκτικά. Ήταν αναμφισβήτητα ένα ανδρικό παπούτσι. Στιβαρό, υπαίθριο. Δίπλα του, μερικώς θαμμένο κάτω από πευκοβελόνες, ήταν ένα τσαλακωμένο περιτύλιγμα ενεργειακής μπάρας. Το δάσος είχε αρχίσει να το ξανακερδίζει, αλλά δεν είχε μείνει εδώ για πολύ.
Κάποιος είχε περάσει από εδώ. Πρόσφατα. Η Έβελιν σηκώθηκε αργά, με τα μάτια της να στρέφονται προς τις αρκούδες. “Αυτό ήθελες να βρω;” Η μικρότερη αρκούδα έβγαλε ένα απαλό γρύλισμα. Κινήθηκαν ξανά. Εκείνη ακολούθησε. Σύντομα το δάσος άρχισε να αλλάζει για άλλη μια φορά – διακριτικά αλλά αλάνθαστα. Τα δέντρα έγιναν πιο αραιά και ο αέρας έγινε πιο κρύος. Η σιωπή βάθυνε.