Ο αέρας ήταν τραγανός με την αμυδρή μυρωδιά του φθινοπώρου και οι δρόμοι ήταν ήδη ζωντανοί από το βουητό της ζωής της πόλης. Ο συνήθης θόρυβος των αυτοκινήτων, οι περιστασιακές φωνές ενός πωλητή και ο ήχος των βημάτων που περνούσαν βιαστικά έδιναν τον τόνο για την πολυάσχολη μέρα που θα ακολουθούσε.
Το μυαλό της περιπλανήθηκε στις δουλειές που έπρεπε να κάνει. Μια στάση στη βιβλιοθήκη, μερικά ψώνια για ψώνια, ίσως ακόμη και μια γρήγορη επίσκεψη στο καφέ όπου της άρεσε να πίνει τον πρωινό της καφέ. Τίποτα το ασυνήθιστο. Ήταν μια ακόμη μέρα.