“Δεν αξίζει τον κόπο” Γύρισε και έτρεξε, πέφτοντας μέσα στους θάμνους, εξαφανίστηκε μέσα στα δέντρα με τα κλαδιά να σπάνε στο πέρασμά του. Η σιωπή επέστρεψε. Η Έβελιν εξέπνευσε τρεμάμενη, με τα γόνατα να τρέμουν. Η αρκούδα έμεινε ακίνητη, παρακολουθώντας την κατεύθυνση προς την οποία είχε φύγει ο άντρας.
Η μητέρα αρκούδα εμφανίστηκε δευτερόλεπτα αργότερα, ορμώντας προς το μικρό. Ένα απαλό, απελπισμένο γρύλισμα της ξέφυγε, καθώς μύριζε και έσπρωχνε το μωρό της, που ήταν πλέον κατά το μεγαλύτερο μέρος του ελεύθερο. Η Έβελιν γονάτισε ξανά και ολοκλήρωσε την κοπή του τελευταίου τμήματος του διχτυού.