Το μικρό χάιδεψε το στήθος της μητέρας του, και τα απαλά κλαψουρίσματα αντικαταστάθηκαν από κουρασμένα βογκητά. Η μεγαλύτερη αρκούδα κοίταξε την Έβελιν για τελευταία φορά, πριν γυρίσει προς την κατεύθυνση που είχαν έρθει. Η μητέρα αρκούδα ακολούθησε, με τα βήματά της πιο αργά, ενώ το αρκουδάκι βάδιζε τώρα δίπλα της.
Η Έβελιν περπάτησε πίσω τους. Δεν την καθοδήγησαν αυτή τη φορά – περπάτησαν μαζί της. Τρεις σιλουέτες που ελίσσονταν μέσα στο δάσος, με το χρυσό φως του πρώιμου απογεύματος να φιλτράρεται μέσα από τα δέντρα.