Αυτή η σιωπηλή, χωρίς λόγια ανταλλαγή την τράβηξε κοντά της, ένα μείγμα ενσυναίσθησης και περιέργειας την κρατούσε κοντά της. Καθώς η Χέιζελ πλησίαζε τη σκηνή, παρατήρησε σημάδια βιαστικής εξόδου: η είσοδος ήταν στραβή, το ύφασμα σκισμένο και τα φερμουάρ εκτός θέσης.
Αυτά τα στοιχεία έδειχναν ότι κάτι επείγον και τρομακτικό είχε συμβεί, εξάπτοντας τη φαντασία της και βαθαίνοντας την ανησυχία της. Μέσα στη σκηνή, η Χέιζελ βρήκε ένα μικρό μενταγιόν με μια οικογενειακή φωτογραφία και μια φωτογραφική μηχανή με σχεδόν γεμάτη κάρτα μνήμης. Αυτά τα προσωπικά αντικείμενα διηγούνταν μια ιστορία ζωών που κάποτε ήταν συνυφασμένες με αυτό το μέρος, παρασύροντας την Χέιζελ βαθύτερα στο μυστήριο του δάσους.