Η αρκούδα απάντησε με χαμηλό γρύλισμα και αναστάτωσε το χώμα κοντά στη σκηνή, οι ενέργειές της σχημάτιζαν μια παράξενη, σιωπηλή συνομιλία. Καθώς το δάσος σώπαινε γύρω της, ο φόβος της Χέιζελ άρχισε να μετατρέπεται σε περιέργεια. Η συμπεριφορά της αρκούδας έμοιαζε να εκλιπαρεί για βοήθεια και συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να καταλάβει το σιωπηλό της μήνυμα.
Μέσα στην απόκοσμη ησυχία του δάσους, η Χέιζελ στάθηκε ακίνητη, απορροφώντας τους ανησυχητικούς ψιθύρους που γλιστρούσαν μέσα από τα δέντρα. Η συνάντηση με την αρκούδα και τα σκιώδη απομεινάρια του καταυλισμού έμοιαζαν φορτισμένα με μια σκοτεινή, ανομολόγητη σημασία.