Καθώς ο Άλαν πλησίαζε τη γάτα, κινήθηκε με σκόπιμη βραδύτητα, προσέχοντας να μην την τρομάξει. Τοποθέτησε τον τόνο σε απόσταση αναπνοής από τη γάτα, με την έντονη μυρωδιά να πλανιέται ανάμεσά τους. Η μύτη της γάτας συσπάστηκε, πιάνοντας τη μυρωδιά, αλλά παρέμεινε στη θέση της, με τα μάτια της να είναι ακόμα καρφωμένα σε ό,τι βρισκόταν κάτω από αυτήν.
Απτόητος, ο Άλαν συνέχισε να αφήνει ένα μονοπάτι από τόνο, κάθε κομμάτι του οποίου οδηγούσε σταδιακά προς το υπόστεγο. Κινήθηκε μεθοδικά, με την ανάσα του να θολώνει στον αέρα, αφήνοντας το ένα ψάρι μετά το άλλο, μέχρι που έφτασε στην είσοδο του υπόστεγου.