Αργά, προσεκτικά, πλησίασε προς τα εμπρός, οδηγούμενη από την πείνα. Άρπαξε το πρώτο ψάρι, μασώντας με ανυπομονησία, και μετά σταμάτησε, αξιολογώντας την κατάσταση. Λίγο-λίγο, η γάτα ακολούθησε τα ίχνη, με τις κινήσεις της προσεκτικές και σκόπιμες.
Ο Άλαν παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα, νιώθοντας ένα μείγμα ανακούφισης και έντασης καθώς η γάτα έτρωγε κάθε κομμάτι τόνου. Το ζώο φαινόταν να γίνεται πιο τολμηρό με κάθε μπουκιά, καθώς το δέλεαρ της τροφής υπερνικούσε την αρχική του επιφυλακτικότητα.