Αντίθετα, ήταν δύο μικροσκοπικά κουτάβια, με το τρίχωμά τους ματ και βρεγμένο από το κρύο. Τον κοίταζαν με μεγάλα, φτερωτά μάτια, ενώ τα μικρά, στρογγυλά κορμιά τους έτρεμαν ελαφρά. Η καρδιά του Άλαν φούσκωσε από ανακούφιση και θαυμασμό.
Απαλά, ο Άλαν έβαλε τα κουτάβια σε μια ζεστή κουβέρτα και τα αγκάλιασε στο στήθος του. Έσπευσε να μπει μέσα, έχοντας κατά νου την ευαίσθητη κατάστασή τους, και τα άφησε σε ένα ζεστό κουτί κοντά στο τζάκι, όπου η ζεστασιά θα τα βοηθούσε να αναζωογονηθούν.