Ένα βαρύ αίσθημα επείγοντος κατέλαβε τον Allan καθώς η χιονόπτωση έξω γινόταν όλο και πιο πυκνή. Η μητέρα ελάφι δεν είχε ακόμη εμφανιστεί για να οδηγήσει το ελάφι της σε ασφαλές μέρος και ήξερε ότι δεν μπορούσε να επιχειρήσει ο ίδιος τη διάσωσή του. Ωστόσο, όσο περισσότερο περίμενε, τόσο μεγαλύτερος ήταν ο κίνδυνος να παγώσει το ελάφι στο τσουχτερό κρύο.
Ο Allan καθόταν δίπλα στο παράθυρο, με τη χιονόπτωση να πυκνώνει και να γίνεται μια σταθερή λευκή κουρτίνα έξω. Ένιωθε ένα αίσθημα αδυναμίας που τον έτρωγε, καθώς η κρισιμότητα της κατάστασης τον βάραινε. Αβέβαιος για την επόμενη κίνησή του, έπιασε το τηλέφωνό του και κάλεσε το τοπικό καταφύγιο ζώων.