Δεν υπήρχε χρόνος για χάσιμο- η καταιγίδα θα χειροτέρευε, και το μικρό ελάφι, παγιδευμένο στον φράχτη, δεν θα άντεχε τη νύχτα σε τόσο άγριες συνθήκες. Η σκέψη ότι θα πάγωνε εκεί έξω τον αναστάτωσε βαθιά.
Ο Allan ήξερε ότι δεν μπορούσε να καθίσει άπραγος. Μπουκλώθηκε για άλλη μια φορά, με την αποφασιστικότητά του να υπερτερεί του φόβου. Περπάτησε μέσα από το χιόνι μέχρι το υπόστεγο της αυλής του, με τον άνεμο να τον χτυπάει στο πρόσωπο καθώς έψαχνε τα εργαλεία και τις προμήθειές του.