Αργά, προσεκτικά, κινήθηκε προς τα εμπρός, οδηγούμενο από την πείνα. Άρπαξε το πρώτο καρότο, μασούσε με ανυπομονησία και μετά σταμάτησε, εκτιμώντας την κατάσταση. Λίγο-λίγο, το μικρό ελάφι ακολούθησε το μονοπάτι, με τις κινήσεις του προσεκτικές και σκόπιμες.
Ο Allan παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα, νιώθοντας ένα μείγμα ανακούφισης και έντασης καθώς το ελάφι έτρωγε κάθε κομμάτι καρότου. Το ζώο φαινόταν να γίνεται όλο και πιο τολμηρό με κάθε μπουκιά, καθώς το δέλεαρ της τροφής ξεπερνούσε την αρχική του επιφυλακτικότητα.