Οι περισσότερες νύχτες ήταν οι ίδιες – πρώιμα δείπνα, αργές γουλιές τσαγιού και το βουητό του ανέμου έξω. Απόψε, όμως, ο καιρός άλλαζε. Μια καταιγίδα σερνόταν όλη μέρα στην περιοχή και τώρα είχε σχεδόν φτάσει.
Ο Ρέιμοντ είχε ελέγξει δύο φορές τις κλειδαριές, είχε σφραγίσει τα παράθυρα και είχε ανάψει τη φωτιά στη σόμπα. Όλα ήταν έτοιμα. Είχε μόλις καθίσει στην άκρη του κρεβατιού του, με το πάπλωμα να έχει τραβηχτεί μέχρι τη μέση πάνω από τα πόδια του, όταν χτύπησε το κουδούνι της πόρτας.