Ο Ρόουαν κάλεσε ξανά τον Άλντεν, ελπίζοντας σε καθοδήγηση, αλλά ο γέρος ξαφνικά ακούστηκε νευρικός και υπεκφυγής. Η φωνή του έτρεμε καθώς επέμενε ο Ρόουαν να παρατήσει εντελώς το θέμα. “Κάποια ρεύματα δεν ήταν γραφτό να αναδευτούν”, προειδοποίησε ο Άλντεν. Ο τόνος του κουβαλούσε φόβο, αφήνοντας τον Ρόουαν πιο ανήσυχο από πριν.
Ο Ρόουαν αποφάσισε να πάρει το κλειδί και το μενταγιόν κάπου πιο ασφαλές. Ένα μέρος ήρθε στο μυαλό του – το παλιό καταφύγιο του μακαρίτη του παππού του, κρυμμένο βαθιά στα περίχωρα της πόλης. Λίγοι άνθρωποι θυμόντουσαν καν την ύπαρξή του. Η μυστικότητα του τόπου προσέφερε παρηγοριά, μια προσωρινή ασπίδα από όποιον είχε στείλει εκείνες τις απειλητικές προειδοποιήσεις.