Μια πνοή μπαγιάτικου αέρα ξέφυγε καθώς το καπάκι έσπασε ελαφρά. Οι εγκλωβισμένες μεταλλικές άκρες κρατούσαν γερά, αλλά άνοιξαν αρκετά για να επιτρέψουν τη διεύρυνση. Ο Ρόουαν χαλάρωσε περισσότερο το κενό, προσέχοντας να μη γδάρει το εσωτερικό. Το φως του ήλιου χτύπησε κάτι ορειχάλκινο που ήταν θαμμένο βαθιά στις σκιές, στέλνοντας μια έντονη λάμψη στον θάλαμο.
Για μια στιγμή, σκέφτηκε να κλείσει ξανά το καπάκι. Μια ζωή γεμάτη προσοχή προέτρεπε να υποχωρήσει, αλλά η περιέργεια πίεζε περισσότερο. Το σήκωσε πλήρως. Μέσα δεν υπήρχε θησαυρός ή λείψανα. Υπήρχε μόνο ένα ορειχάλκινο κλειδί, περίτεχνο και χαραγμένο, τυλιγμένο σφιχτά σε εύθραυστο λαδόκολλα που θρυμματιζόταν στο άγγιγμά του.