Όταν τελείωσε, ο χειρουργός αναστέναξε μέσα στη μάσκα του. “Σταθερή προς το παρόν. Θα την παρακολουθούμε στη ΜΕΘ” Η Έλενα ανέπνευσε μόνο όταν την έβγαλαν έξω, με τα μηχανήματα να αναβοσβήνουν σαν μικροί φάροι ελπίδας. Καθώς προετοίμαζαν τον κόλπο τρία, πήρε στον σκύλο που περίμενε μερικά αποφάγια που είχαν απομείνει από το χάος και τον χάιδεψε απαλά.
Ο Βαλοριανός φαινόταν να ακούει τις ρόδες πολύ πριν δει το φορείο. Όλο του το σώμα τεντώθηκε, με την ουρά ακίνητη αλλά τα αυτιά μπροστά. Καθώς άνοιξαν οι πόρτες, τα νύχια του χτύπησαν στο πλακάκι μια, δυο φορές, πριν παγώσει. Η Έλενα συνάντησε το βλέμμα του. “Είναι καλά”, είπε απαλά. “Επέστρεψε.” Ο σκύλος χαμήλωσε τον εαυτό του, σαν στρατιώτης που απολύεται.