Οι ντετέκτιβ επέστρεψαν εκείνο το απόγευμα, με τα παλτά τους πιο σκούρα από το ψιλόβροχο, μαζί με δύο ένστολους αστυνομικούς και έναν χειριστή της Υπηρεσίας Ελέγχου Ζώων. Η νέα παρουσία έκανε τον θάλαμο να βουίζει από σιωπηλή περιέργεια. Η Έλενα βρισκόταν στο σταθμό των νοσοκόμων όταν τους είδε να μπαίνουν, με μπότες βρεγμένες, με πρόσωπα γεμάτα αποφασιστικότητα. Το κεφάλι του Βαλοριάν σηκώθηκε αμέσως.
“Δεσποινίς Γουόρντ”, τη χαιρέτησε ο ανώτερος ντετέκτιβ. “Θα θέλαμε να δοκιμάσουμε κάτι” Πίσω του στεκόταν ένας αστυνομικός σκύλος. Ήταν κομψός και σε εγρήγορση, μια αντίθεση με την πλατιά σοβαρότητα της Valorian. “Αν αυτός την έφερε όντως εδώ”, είπε, γνέφοντας προς το μαστίφ, “ίσως μπορεί να μας δείξει πού τη βρήκε” Ο Βαλοριάν έδειχνε επιφυλακτικός.