Η Έλενα παρακολουθούσε από τις γυάλινες πόρτες, με τα χέρια σταυρωμένα σφιχτά, μέχρι που εξαφανίστηκαν στο υγρό γκρίζο απόγευμα. Μισούσε το ξαφνικό κενό στο παράθυρο της ΜΕΘ. Το κορίτσι κουνήθηκε μια φορά στον ύπνο του, σαν να αισθάνθηκε την απουσία. “Η σκυλίσια φίλη σου θα επιστρέψει”, ψιθύρισε η Έλενα.
Το κομβόι βγήκε από την πόλη -δύο περιπολικά, ένα βαν της υπηρεσίας ελέγχου ζώων και το SUV του χειριστή. Ο Βαλοριάν καθόταν στο πίσω κάθισμα, ήρεμος αλλά άγρυπνος, με το κεφάλι του να σηκώνεται περιστασιακά για να δοκιμάσει τον άνεμο από το μισάνοιχτο παράθυρο. “Διαβάζει κάτι”, μουρμούρισε ο χειριστής. “Το βλέπεις αυτό Κάτι βρήκε” Ο ντετέκτιβ κούνησε το κεφάλι, αισιόδοξος αλλά σιωπηλός.