Περίμεναν κάτω από ομπρέλες, ενώ η βροχή επέστρεφε σε λεπτά, λοξά φύλλα. Ο Βαλοριάν δεν κουνήθηκε, απλώς κοίταξε το σκοτεινό κοίλωμα πίσω από τα δέντρα. “Πιστεύεις ότι θα αναγνωρίσει τον τύπο αν τον φέρουμε;” ρώτησε ο νεότερος ντετέκτιβ. “Δεν θα με εξέπληττε”, απάντησε ο χειριστής. “Θα μπορούσε να τον μυριστεί”
Όταν έφτασε η ομάδα των αποδεικτικών στοιχείων, ο Βαλοριάν στάθηκε ήσυχα στην άκρη, παρακολουθώντας τους να μαζεύουν τα περιτυλίγματα από τις καραμέλες, τα κομμάτια από το σχοινί και μια σκισμένη λωρίδα υφάσματος που έμοιαζε πολύ μικρή για να είναι κουβέρτα. Η βροχή μετέτρεψε τη λάσπη σε καθρέφτη. Κάπου πίσω από τα σύννεφα, η μέρα σκοτείνιαζε και κατέληγε σε πρώιμο σούρουπο.