Η Κόνι έκανε μια χειρονομία προς το πάτωμα. “Έχει στάξει βροχή και λάσπη, Ελ” “Το ίδιο και οι μισοί από τους επισκέπτες μας απόψε”, είπε η Έλενα. Έσκυψε στην αίθουσα διαλείμματος, γέμισε ένα ανοξείδωτο μπολ και το έβαλε κάτω από το τζάμι. Το μαστίφ ήπιε, μετά σήκωσε το κεφάλι του και κοίταξε την ενδοφλέβια στάγδην της κοπέλας, σαν να μάθαινε το ρυθμό.
“Τα σκυλιά-ήρωες δεν μπορούν να παρακάμψουν την πολιτική”, μουρμούρισε αργότερα η υπεύθυνη νοσοκόμα, με μάτια απαλά παρά τις λέξεις. Η Έλενα έγνεψε. “Δεν μπορούν. Η ταξινόμηση το κάνει. Το παιδί τον κάλεσε… στην κατάστασή της” Οι αναπνοές της είχαν σταθεροποιηθεί. Ο σκύλος δεν είχε ανοιγοκλείσει τα μάτια από το πρόσωπό της εδώ και είκοσι λεπτά. “Αν δημιουργήσει πρόβλημα, θα το αναλάβω εγώ”, πρόσθεσε η Έλενα. “Μέχρι τότε, θα μείνει”