Ο αστυνομικός Emmanuel “Manny” Hart δεν περίμενε κίνηση στο σωρό των σκουπιδιών, παρά μόνο το γνωστό θρόισμα του ανέμου στο δρομάκι που περπατούσε κάθε άγρυπνη νύχτα. Αλλά απόψε, κάτι μετακινήθηκε κάτω από τα σπασμένα χαρτόνια, γρήγορα και σκόπιμα. Ο σφυγμός του ανέβηκε, καθώς πλησίασε, με τον φακό να τρέμει στη λαβή του.
Ένα χαμηλό γρύλισμα ξεπήδησε από τις σκιές, παγώνοντας τον στη θέση του. Δύο κίτρινα μάτια έλαμψαν ανάμεσα σε πλαστικές σακούλες – ένα ζώο σκυμμένο χαμηλά, στηριγμένο πάνω σε κάτι κρυμμένο. Τα ένστικτα του Μάνι προειδοποιούσαν για κίνδυνο, όμως το τρέμουλο του πλάσματος τον σταμάτησε στιγμιαία.
Χαμήλωσε τη δέσμη, σπιθαμή προς σπιθαμή αργά, μέχρι που έπιασε ένα μικρό, χλωμό χέρι που ξεπρόβαλε κάτω από τα σκουπίδια. Η ανάσα του Μάνι σταμάτησε στους πνεύμονές του. Ο σκύλος στεκόταν πάνω από ένα μικρό παιδί – σφιχτοδεμένο, ακίνητο και παγωμένο. Η χειρότερη υποψία του χτύπησε μέσα του αμέσως: κάποιος είχε αφήσει ένα παιδί εδώ!