Ο παλιός του φόβος επανήλθε, ο ίδιος παγωμένος τρόμος που είχε ριζώσει στην υπόθεση που δεν είχε ποτέ λύσει. Αναγνώρισε το μοτίβο: η αθόρυβη κλιμάκωση, οι διακριτικές απειλές, ο υπαινιγμός της φωτιάς. Κατάλαβε αμέσως ότι δεν επρόκειτο για μια τυχαία προειδοποίηση. Ήταν προσωπική. Ο Βέιλ ήθελε να τον βγάλει από την υπόθεση, να σωπάσει.
Ο Μάνι έσπευσε στο νοσοκομείο, ελέγχοντας το δωμάτιο της κοπέλας. Ο σκύλος περπατούσε σε κύκλους, με τα αυτιά του καρφωμένα προς τα πίσω, με τους μύες σφιγμένους από την ανησυχία. Έριχνε συνεχώς ματιές προς τον διάδρομο, σαν να περίμενε να εμφανιστεί κίνδυνος στη γωνία. Η ένταση στο δωμάτιο φαινόταν ηλεκτρισμένη, μια καταιγίδα έτοιμη να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή.